Zoals waarschijnlijk bij de meesten van ons, zijn we al jong 'besmet' met het paardenvirus. Ik was zelf 8 jaar toen ik naar een open dag van een manege in de buurt ging. Ik was razend enthousiast en al snel reed ik elke week een les op de manege. Ik was (en ben nog steeds) niet heel lang, je zult daarom verwachten dat ik vooral op de kleine pony's werd gezet. Dit was eigenlijk niet zo. De kleine pony's die er waren waren vaak te ondeugend. Daarom mocht ik vaak op Leo rijden en zelfs een keer ook Maestro, een paard! Na het sluiten van de manege waar ik heb leren paardrijden ben ik over moeten gaan naar een andere manege. Hier heb ik nog zo'n 5 jaar met plezier gereden, van lessen tot ponykamp tot wedstrijden.
De droom van het hebben van een eigen paard begon eigenlijk al nadat ik de eerste keer van een paard afstapte. Dit was helaas financieel en qua ruimte niet mogelijk. Gelukkig ben ik vanaf groep 6 op de basisschool begonnen met het verzorgen van 5 leuke minipaardjes. We gingen poetsen, wandelen, met de springen, kunstjes aanleren en noem maar op. In 1 woord: GEWELDIG. Een tijdje later ben ik door de buurvrouw van mijn toenmalige verzorgpony's gevraagd of ik op haar pony wilde rijden. Ik werd meteen super enthousiast en heb altijd met plezier op Selene gereden. Helaas was ze vaak hoefbevangen en is ze hierdoor op 1-9-2015 ingeslapen. Hierna ben ik een hele periode niet op stal geweest, ik vond het te moeilijk en te verdrietig.
Na een tijdje kwam ik af en toe weer eens langs en begon ik te helpen met het trainen van Luna. Ze was toen 2 of 3 en moest leren hoe het longeren werkte, dat we haar konden poetsen etc. Toen ze 4 jaar was is ze zadelmak gemaakt. Hierna ben ik op haar gaan rijden, dit is inmiddels al zo'n 6 jaar geleden. Wat begon met simpele rondjes door de bak rijden, ons eerste sprongetje maken, onze eerste buitenrit rijden, op wedstrijd gaan eindigde helaas in een kreupel paard. Na 2 bezoeken aan een kliniek zijn we er helaas nog niet achter wat er aan de hand is. Gelukkig loopt ze nu alleen af en toe nog wat onregelmatig en heeft ze geen pijn! Ze loopt nu af en toe nog eens een rondje aan de longé.
Sinds dit jaar is Luna mijn eigen paard. Omdat ze door haar blessure niet meer gereden kon worden en ik eigenlijk wel graag een veulentje wilde heb ik een mooie hengst uitgekozen. En wonder boven wonder is ze gelijk na de eerste inseminatie drachtig geworden! Allemaal mega spannend, maar iets heel leuks om naar uit te kijken! En laten we hopen dat ik volgend jaar het rijden met haar weer rustig op kan pakken....
Tijdens de periode dat ik nog met Luna trainde ben ik vanuit de HAVO ook begonnen aan de opleiding fysiotherapie in Groningen. Want hoewel ik een echt paardenmeisje ben, heb ik ook een kant die enorm geïnteresseerd is in het bewegingsmechanisme van ons lichaam. Zo heb ik altijd allerlei sporten gedaan en heb ik zelfs mijn profielwerkstuk gedaan over een onderwerp uit deze sector. Na het grootste deel van mijn opleiding gevolgd te hebben tijdens de corona periode, wat erg pittig was, hoop ik midden 2023 af te studeren. Ik hoop dan aan het werk te kunnen als fysiotherapeut en verder te kunnen gaan met de opleiding dierfysiotherapie,